<< Ο Πυροσβέστης,βρίσκεται ψηλά στα μάτια του απλού εκείνου κόσμου,στον οποίο σε κάθε συμβάν,δίνει τις…»εξετάσεις» του και τις περνάει, επιτυχώς για τον κόσμο.
Όχι όμως και κατά την την προσωπική του εκτίμηση,αφού πάντα στοχεύει στο καλύτερο…
Δεν τον θεωρούν και δεν είναι ένας απλός εργαζόμενος,αλλά ο πυροσβέστης,- δεν αναφέρουν καν τη λέξη…άνθρωπος, αλλά με έμφαση, ο Πυροσβέστης!
Και αυτό,έχει να κάνει με το γεγονός,ότι τον θεωρούν ήρωα,υπεράνθρωπο,ατρόμητο…
Και ανάμεσα σε όλα χαρακτηρίζουν τον Πυροσβέστη στη συνείδηση τους,ξεχωρίζει το ήθος τους,η αγάπη για τον συνάνθρωπο!
Πως λοιπόν ακούστηκε σε αυτούς τους ανθρώπους η είδηση,ότι δόκιμοι Πυροσβέστες,νέα παιδιά,ζητούν να στηρίξουν τα όνειρά τους,επάνω σε εκείνους που χρόνια τώρα παλεύουν με την φωτιά,αλλά και τον αγώνα της προσωπικής τους επιβίωσης,με τον πενιχρό μισθό,που δεν τον λαμβάνουν όλο το χρόνο,παρά μόνο (οκτώ πριν)και πλέον πέντε μήνες ετησίως.
Θα κτίσουν την δική τους καριέρα στις στάχτες των άλλων;Εκείνων που είναι συνάδελφοι,που τόσα χρόνια απασχολούνται με εκείνο που γνωρίζουν,αυτό που μπορούν και στους δόκιμους με την πείρα τους να διδάξουν.
Γιατί μην υποτιμάτε την πείρα,που δίχως αυτήν η θεωρεία δεν έχει αξία,τουλάχιστον όχι σε βαθμό επάρκειας.
Εκεί,έξω στον πόλεμο,μέσα από την εμπειρία αποκτιέται η γνώση και σε αυτόν τον πόλεμο,δεν περισσεύει κανείς!
Ολοι χρειάζονται και ποτέ δεν είναι αρκετοί.
Παράλληλα,ο απλός κόσμος,δεν μπορεί να μην σκεφτεί,απλοικά και αγνά,-δεν υπάρχει συμφέρον για να αλλοιώσει την κρίση του.-
Να σκεφτεί αν και κατά πόσον είναι άξιοι να φέρουν τον τίτλο του Πυροσβέστη,νέα παιδιά που έχουν όλη την ζωή μπροστά τους,που είναι το μέλλον μας,όταν σκέφτονται και ενεργούν ΄έτσι,όταν τώρα,στο ξεκίνημα,δεν σέβονται εκείνους που ζητούν να διαδεχθούν!
Και…μεταξύ μας,συμφωνώ κι εγώ.
Υπάρχουν πολλοί τρόποι ν’αγωνιστεί κανείς και να διεκδικήσει τα αυτονόητα,το δίκαιο,ότι θεωρεί δίκαιο…
Η διαφορά,βρίσκεται στον τρόπο που θα το διεκδικήσει και αυτή είναι εκείνη που τον χαρακτηρίζει!
Και υπάρχουν επίσης αρκετοί τρόποι να διεκδικήσει τις το δίκαιό του και τα νόμιμα,απλώνοντας το χέρι και στον συνάδελφο,που έχει και αυτός τα δικά του δίκαια να διεκδικήσει…
Πόσο μάλλον,όταν αυτά τα δίκαια,είναι ποτισμένα με ιδρώτα και ψυχές συναδέλφων που »χάθηκαν» εν ώρα καθήκοντος.>>
Όχι όμως και κατά την την προσωπική του εκτίμηση,αφού πάντα στοχεύει στο καλύτερο…
Δεν τον θεωρούν και δεν είναι ένας απλός εργαζόμενος,αλλά ο πυροσβέστης,- δεν αναφέρουν καν τη λέξη…άνθρωπος, αλλά με έμφαση, ο Πυροσβέστης!
Και αυτό,έχει να κάνει με το γεγονός,ότι τον θεωρούν ήρωα,υπεράνθρωπο,ατρόμητο…
Και ανάμεσα σε όλα χαρακτηρίζουν τον Πυροσβέστη στη συνείδηση τους,ξεχωρίζει το ήθος τους,η αγάπη για τον συνάνθρωπο!
Πως λοιπόν ακούστηκε σε αυτούς τους ανθρώπους η είδηση,ότι δόκιμοι Πυροσβέστες,νέα παιδιά,ζητούν να στηρίξουν τα όνειρά τους,επάνω σε εκείνους που χρόνια τώρα παλεύουν με την φωτιά,αλλά και τον αγώνα της προσωπικής τους επιβίωσης,με τον πενιχρό μισθό,που δεν τον λαμβάνουν όλο το χρόνο,παρά μόνο (οκτώ πριν)και πλέον πέντε μήνες ετησίως.
Θα κτίσουν την δική τους καριέρα στις στάχτες των άλλων;Εκείνων που είναι συνάδελφοι,που τόσα χρόνια απασχολούνται με εκείνο που γνωρίζουν,αυτό που μπορούν και στους δόκιμους με την πείρα τους να διδάξουν.
Γιατί μην υποτιμάτε την πείρα,που δίχως αυτήν η θεωρεία δεν έχει αξία,τουλάχιστον όχι σε βαθμό επάρκειας.
Εκεί,έξω στον πόλεμο,μέσα από την εμπειρία αποκτιέται η γνώση και σε αυτόν τον πόλεμο,δεν περισσεύει κανείς!
Ολοι χρειάζονται και ποτέ δεν είναι αρκετοί.
Παράλληλα,ο απλός κόσμος,δεν μπορεί να μην σκεφτεί,απλοικά και αγνά,-δεν υπάρχει συμφέρον για να αλλοιώσει την κρίση του.-
Να σκεφτεί αν και κατά πόσον είναι άξιοι να φέρουν τον τίτλο του Πυροσβέστη,νέα παιδιά που έχουν όλη την ζωή μπροστά τους,που είναι το μέλλον μας,όταν σκέφτονται και ενεργούν ΄έτσι,όταν τώρα,στο ξεκίνημα,δεν σέβονται εκείνους που ζητούν να διαδεχθούν!
Και…μεταξύ μας,συμφωνώ κι εγώ.
Υπάρχουν πολλοί τρόποι ν’αγωνιστεί κανείς και να διεκδικήσει τα αυτονόητα,το δίκαιο,ότι θεωρεί δίκαιο…
Η διαφορά,βρίσκεται στον τρόπο που θα το διεκδικήσει και αυτή είναι εκείνη που τον χαρακτηρίζει!
Και υπάρχουν επίσης αρκετοί τρόποι να διεκδικήσει τις το δίκαιό του και τα νόμιμα,απλώνοντας το χέρι και στον συνάδελφο,που έχει και αυτός τα δικά του δίκαια να διεκδικήσει…
Πόσο μάλλον,όταν αυτά τα δίκαια,είναι ποτισμένα με ιδρώτα και ψυχές συναδέλφων που »χάθηκαν» εν ώρα καθήκοντος.>>
υπογράφει
Νικόλ Βασιλοπούλου
(ihuman.gr)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.