Η τοποθέτηση του Αντιπροέδρου του Σωματείου μας Χρήστου Χασιώτη

Στην μικρή πορεία μου στο Πυροσβεστικό Σώμα ως τώρα, έχω κατανοήσει ότι η Πυροσβεστική δεν είναι τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο από μία μικρογραφία της κοινωνίας. Απόλυτα φυσιολογικό συμπέρασμα θα έλεγε κανείς.
Με την μόνη διαφορά ότι παρατηρείται ένα φαινόμενο που θα το χαρακτήριζα απλά ως θαύμα.
Οι δύσκολες καταστάσεις στις οποίες καλείται να ανταπεξέλθει ο Πυροσβέστης, σφυρηλατούν πνεύμα και χαρακτήρα με αξιοπρέπεια, αξιοπιστία κι ακεραιότητα. Φέρνουν στο προσκήνιο αξίες ιδανικές που τον θωρακίζουν ώστε να βγάλει εις πέρας το έργο του, κι απομακρύνουν αρνητικές σκέψεις και συναισθήματα που θα μπορούσαν να σταθούν εμπόδιο σ'αυτό.

Οι καθημερινές στιγμιαίες αποφάσεις που λαμβάνει ο Πυροσβέστης, είναι αποφάσεις ζωής, όχι θανάτου. Από τον έλεγχο του οχήματος στην αρχή της βάρδιας, μέχρι το σημείο που θα τοποθετηθεί η σωλήνα, ο αυλός και το διασωστικό, καθορίζεται η συνέχιση κι η ποιότητα της ζωής ενός συνανθρώπου μας. Φιλότιμο, αφοσίωση, αποφασιστικότητα, υπομονή, επιμονή, καλλιεργούνται σταθερά μέσα από συμβάντα που πολλές φορές κανείς δεν νοείται καν να σκεφθεί. Με αυταπάρνηση κι αυτοθυσία ο Πυροσβέστης υπερβαίνει τις δυνάμεις του. Είναι η δύναμη της θέλησης. Έχει μάθει να σκάβει στα ενδότερα της ψυχής του για να βρει κουράγιο να κάνει το καθήκον του. Διαφορετικά η σωματική κι η ψυχική καταπόνηση θα τον συνέθλιβε.

Αυτά τα λίγα χρόνια που αποτελώ μέρος του Πυροσβεστικού Σώματος, παρατηρώ άναυδος την αλλαγή που υφίσταται ο χαρακτήρας μου. Δεν θα μπορούσε βέβαια να είναι διαφορετικά, αφού όπως λέει κι ο Ηράκλειτος : ''Κανείς δεν μπαίνει στο ίδιο ποτάμι δύο φορές''. Η αξία της Ζωής κι ο σεβασμός προς την Ζωή, υπερέχουν.

Εποχικοί, Πενταετείς, Υπαξιωματικοί, Αξιωματικοί είναι πάνω απ'όλα άνθρωποι κι έπειτα Πυροσβέστες. Πολύ εύστοχα λοιπόν ο Διογένης είπε στον Μέγα Αλέξανδρο : ''Ακόμα κι αν κατακτήσεις όλον τον κόσμο, δεν θα είσαι μεγάλος βασιλιάς, αν πρώτα δεν είσαι καλός άνθρωπος''. Καλός άνθρωπος λοιπόν, είναι και καλός Πυροσβέστης. Καλός Πυροσβέστης λοιπόν, είναι και καλός άνθρωπος.

Εποχικοί, Πενταετείς, Υπαξιωματικοί, Αξιωματικοί, όλοι κάνουν αυτό που τους αναλογεί. «Μεγάλη πυρκαγιά στο δάσος και όλα τα ζώα τρέχουν να σωθούν. Μόνον η μέλισσα πετάει προς το ποτάμι, γεμίζει το στόμα της νερό και κατευθύνεται προς την φωτιά. Τότε ο ελέφαντας την ρωτάει: ''Που πας από κει μέλισσα, θα καείς'', και η μέλισσα του απαντά: ''Κάνω αυτό που μου αναλογεί''.»

Όλοι αδιάκοπα κι αμέριστα κάνουν αυτό που τους αναλογεί. Ωστόσο ακόμη υφίστανται εργασιακές ταχύτητες. Ακόμη φυτρώνουν εμπόδια προς όλες τις κατευθύνσεις. Ακόμη διακρίνω την αβεβαιότητα και την εργασιακή ανασφάλεια στα μάτια συναδέλφων. ''Θα έχουμε δουλειά του χρόνου ?'', ''Θα μας ανανεωθεί η πενταετία ?'', ''Θα προλάβω να βγω στην σύνταξη ?'', ''Τι μετάθεση, σε νησί με δύο παιδιά και δάνειο ?'', ''Μετάθεση σε νησί με 684 € ?'', ''Αν είναι να πάω, θα μείνω στην Υπηρεσία''. Αβεβαιότητα κι ανασφάλεια που σιγά σιγά μεταμορφώνεται σε φόβο και φοβία.

Από την φύση μου υπεραισιόδοξος, νοιώθω βέβαιος ότι όλα αυτά τα θέματα κάποια στιγμή θα λυθούν. Οφείλετε να παλέψετε με την παρουσία σας για να λυθούν. Οφείλουμε να παλέψουμε όλοι μας μέχρι να λυθούν. Οφείλουμε όλοι σε πλαίσια ενότητας, συνεργασίας, διαλόγου και καλής διάθεσης να κάνουμε τα αδύνατα δυνατά για να τα λύσουμε.

                                                     Για την καθαρή Εκπροσώπηση

     

                                                             Χρήστος Χασιώτης

                                           Αντιπρόεδρος του Σωματείου Υπαλλήλων 

                                                       Πυροσβεστικού Σώματος
                                            Νοτιοδυτικής Ελλάδας & Ιονίων Νήσων